Pasja mimo wszystko

2019-08-10 16:00:00(ost. akt: 2019-08-10 15:19:43)

Autor zdjęcia: Zuzanna Leszczyńska

LUDZIE\\\ Pan Józef Maliszewski w sierpniu skończy 82 lata. Malować zaczął 6 lat temu, w wieku 76 lat. To jego pasja, w której spełnia się, mimo przeciwności losu. Widok pana Józefa pochylonego nad płótnem przywodzi na myśl szczęśliwego człowieka.
Pan Józef nie widzi na jedno oko, cierpi na pogłębiającą się zaćmę i zanikowe zwyrodnienie plamki żółtej. Ma także problemy z barkiem, przez co jego ręce nie są tak sprawne, jak dawniej. Nie przeszkadza mu to jednak w robieniu tego, co naprawdę kocha. Widok pana Józefa pochylonego nad płótnem przywodzi na myśl szczęśliwego człowieka.

Pan Józef skończył technikum rolnicze. Zamiast pracy w gospodarstwie marzył jednak o dalszej nauce. Dlatego właśnie "uciekł" ze wsi do miasta. To człowiek skromny, typ introwertyka. Jest zdania, że "lepiej słuchać niż mówić".

Józef Maliszewski mieszka w Nidzicy. Jak tylko pogoda dopisze, przyjeżdża na cały dzień do córki, siada w ogrodzie lub na tarasie, bierze do ręki płótno, pędzel i zaczyna pracę. Jak mówi, panuje tam dobry nastrój do malowania. A zaczęło się właściwie przypadkiem.

— Z dzieciństwa pamiętam, że tata ciągle coś rysował na karteczkach. Lubił ołówek i nim się posługiwał. Nie było kredek, farb, kolorów.

Sześć lat temu zastanawiałyśmy się z bratową, co kupić tacie na imieniny. Nie miałyśmy za bardzo koncepcji, wpadłyśmy jednak na pomysł, że skoro tata zawsze lubił rysować, to może sprawimy mu profesjonalny sprzęt. Kupiłyśmy blejtramy, pędzle, farby.

A kiedy zobaczyłyśmy pierwszy, namalowany przez tatę obraz, żałowałyśmy że ten prezent dostał tak późno — wspomina Mirosława Janicka, córka pana Józefa.

Pani Mirka dodaje, że pierwsze namalowane przez tatę obrazy były, w jej ocenie, smutne. — Pokazywały ciemne barwy, ale nie chciałam niczego tacie narzucać — wspomina.

Pan Józef zaznacza, że lubi malować naturę. Jego prace to połączenie improwizacji i wspomnień.

— Tatę pasjonuje przyroda. Pamiętam, jak namalował drogę i rosnące przy niej drzewa. Powiedział nam później, że obraz przedstawia drogę, którą szedł w dzieciństwie do szkoły — wspomina pani Mirosława. Jak podkreśla, jest pod wrażeniem tego, jak tata dobiera kolory.

— Jestem laikiem, jednak bratowa trochę maluje. Kiedy porównywałam jak to robią, miałam wrażenie, że tata pracuje za szybko. Potrafi namalować obraz w 40 minut. Jak przyjeżdża do nas na cały dzień, może skończyć nawet trzy obrazy.

Zapytałam go kiedyś, dlaczego tak się spieszy. Odpowiedział wtedy, że się nie spieszy, że normalnie maluje — mówi pani Mirka. Dodaje, że każdy kto ich odwiedzał, chwalił wykonane przez tatę prace.

— Ale on w to trochę nie wierzył. Chciał, żeby ktoś spojrzał na nie krytycznym okiem. Poprosiłam sąsiada, Bogdana Żukowskiego, który jest grafikiem, żeby spojrzał na obrazy taty. I to było mu potrzebne, w końcu uwierzył, że jego prace są naprawdę ładne — mówi Mirosława Janicka.

Podkreśla, że uwielbia patrzeć, jak tata jest zatopiony w malowaniu. — Widzę wtedy szczęśliwego człowieka, człowieka z pasją. Jest tak zaabsorbowany malowaniem, że czasami na obiad muszę go wołać 5 razy — dodaje.

Kiedy pan Józef kończy malowanie, odstawia obraz i jeszcze mu się przygląda. Czasami kilka godzin, czasami kilka dni. Od czasu do czasu dodaje jakiś szczegół. Jest wobec siebie krytyczny. Uważa, że obrazom jeszcze dużo brakuje. I gdyby miał sprawne ręce, jeszcze by je dopracował.
zl


2001-2024 © Gazeta Olsztyńska, Wszelkie prawa zastrzeżone, Galindia Sp. z o. o., 10-364 Olsztyn, ul. Tracka 5