Ocalić od zapomnienia cz. IV

Franciszek Daniel Paulik urodził się 13 sierpnia 1866 roku w Cimelicach, pow. Pisa na Morawach (obecnie południowe Czechy. Był synem Wincentego i Marii z Jansonów.

Uczęszczał do gimnazjum w Pradze, w latach 1881-1885 kształcił się w tamtejszym Korpusie Kadetów i w 1885 roku jako kadet wstąpił do armii austriackiej.

W 1888 roku awansowany do stopnia podporucznika, w 1912 na kapitana. Od 1914 roku uczestniczył w walkach I wojny światowej, początkowo dowodząc baonem, a od 1915 roku 19 pułkiem strzelców lwowskich w stopniu podpułkownika. W listopadzie 1916 roku przeszedł do Wojska Polskiego.

Do lutego 1919 był dowódcą rezerwy oficerskiej we Lwowie, następnie dowodził Grupą Operacyjną w grupie pułkownika Sikorskiego w Małopolsce Wschodniej i walczył w obronie Lwowa. W maju 1919 roku został dowódcą 8 Pułku Piechoty Legionów i IV Brygady Piechoty Legionów.

W czasie walk nad Dźwiną w październiku 1919 postawa Paulika , który poderwał do ponownego ataku cofające się pod naporem przeciwnika oddziały 9 Pułku Piechoty Legionów, zapobiegła okrążeniu jego żołnierzy .

Za ten czyn odznaczony został Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy. Od kwietnia 1920 do września 1921 dowodził 13 dywizją Piechoty ( między innymi w czasie operacji kijowskiej). 8 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika z dniem 1 kwietnia tego roku.

We wrześniu 1921 roku objął dowództwo 24 dywizji piechoty w Jarosławiu. 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu generała brygady ze starszeństwem 1 czerwca 1919 . W lipcu 1924 roku mianowany został zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi.

31 października 1925 roku Prezydent RP mianował go generałem dywizji. W 1921 stał się właścicielem majątku w Wielopolu koło Zagórza i tam zamieszkał z rodziną. Generał źle się jednak czuł na wsi.

W 1928 roku odsprzedał posiadłość , a sam zamieszkał we Lwowie. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i wieloma odznaczeniami zagranicznymi.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez NKWD osadzony w więzieniu na Brygidkach we Lwowie.

Jego nazwisko figuruje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 roku, jest na liście wywózkowej 55/2-98 oznaczony numerem 2235. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku.

Został pochowany na otwartym w 2012 roku Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni. Generał Franciszek Daniel Paulik żonaty z Zofią Winiarz, która zmarła w 1911 roku. W 1912 drugą żoną została Wanda Winiarz. Miał pięcioro dzieci: synów Romana (ur.1897), Adama (ur.1914), Juliusza(ur. 1917) oraz córki Marię (zm. 1923), Jadwigę (ur.1901-zm. 1988r.). Potomkowie Generała Paulika zamieszkali w Poznaniu.

Opracowano na podstawie Ksiąg Cmentarnych Katyń i Kijów – Bykownia oraz Wikipedii z przypisami. Informacja przygotowana przez Jana Domańskiego, członka Rodziny Katyńskiej w Olsztynie, mieszkańca Nidzicy.

fot. Generał Dywizji Franciszek Daniel Paulik

fot. Guziki wydobyte z dołów śmierci ( Muzeum Katyńskie)